Dank aan Antoon Diemel (2)
Ik herinner mij dat we midden in de nacht, zonder noemenswaardige schade, tegen een witte paal reden en dat de chauffeur zei dat witte palen in het donker heel nuttig konden zijn, behalve wanneer het sneeuwde.
Al met al vonden we het een spannende en avontuurlijke tocht. Rond 2 uur in de nacht arriveerden wij in Joure bij de fabriek van Douwe Egberts, waar alle kinderen uitstapten.
Slechts mijn broer en ik bleven in de vrachtauto achter, onze nachtelijke tocht ging verder naar Leeuwarden, Grote Kerkstraat 28, een groot en statig huis, waar eens Mata Hari woonde, en toen werd bewoond door onze oom Werner (hij was notaris en had er tevens zijn kantoor) en Tante Magda met hun 4 kinderen.
Zij hadden onze ouders geschreven om ons naar Leeuwarden te laten komen omdat in Friesland eten in overvloed was, terwijl in het Westen de gevolgen van de Hongerwinter steeds ernstiger werden.
Daar, ver van huis, werden wij gastvrij ontvangen. Het was er een land van melk en honing, we keken ons ogen uit, veel producten, zoals melk en andere zuivelproducten waren niet eens op de bon, kortom wij voelden ons in Luilekkerland. Wij zijn op 15 april 1945 bevrijd. Omdat onze ouders het beter vonden ons schooljaar in Leeuwarden af te maken, keerden wij pas in juni/juli weer naar Utrecht terug.
Lezend uw artikel "Antoon was een held in de Hongerwinter" beleef ik opnieuw die periode, waarin alle verbindingen waren verbroken en reizen onmogelijk was geworden, en zeker over de IJssel naar het verre Friesland.
Het was uitzonderlijk gebruik te kunnen maken van een door Douwe Egberts geboden spaarzame mogelijkheid om midden in de nacht de overtocht naar Friesland te maken.
Nooit had ik kunnen denken ruim 70 jaar later ‘onze’ chauffeur van destijds nog eens te kunnen bedanken voor de bijzondere tocht van het hongerend Utrecht naar het relatief overvloedige Friesland, dat wij dank zij hem destijds veilig hebben bereikt.
Jan Willem Koch